Uit de mond van de gestorven vrouw op het bed ontsnapt een witte figuur - de personificatie van de ziel. Het is een voorstelling van het moment waarop de zojuist gestorvene de genade van God de Vader heeft gekregen, en de duivels, die in de voorafgaande scènes in strijd met de engelen de ziel van de stervende trachtten te verkrijgen, wegvluchten. Rechtsonder is nog een klauwenpoot van een duivel te zien. Deze voorstelling is de laatste een aantal scènes uit een “Ars Moriendi”, een bekend geschrift uit de middeleeuwen, waarin de kunst van het (zalig) sterven werd beschreven. De Scala Salutis verbeeldt het moment waarop Maria en Christus bemiddelen bij God de Vader.
De Ars moriendi zijn twee verwante Latijnse teksten die dateren uit ongeveer 1415 en 1450 die advies geven over de protocollen en procedures van een goede dood , waarin wordt uitgelegd hoe je "goed kunt sterven" volgens de christelijke voorschriften.
Lees meer
