Zonder titel 1993

In de zomer van 2005 werd in Nederland een dubbeltentoonstelling georganiseerd van de tekeningen van Loes van der Horst. De aanleiding was het verschijnen van het boek ‘Loes van der Horst, de getekende ruimte’, met een essay van Max van Rooy. Het Rijksmuseum Twenthe in Enschede bracht met de expositie ‘Getekende ruimte’ een selectie tekeningen uit de jaren negentig in de geest van De Stijl, terwijl de Weteringgalerie in Amsterdam de tekeningen toonde die te danken zijn aan vrijere associaties.

De tentoonstelling in Enschede vormde een eenheid doordat alle tekeningen waren uitgevoerd op dun Chinees papier in staand formaat van ongeveer 200 cm hoog bij een breedte van 95 cm. Het motief bestaat veelal uit enkele lijnen die een relatie met elkaar aangaan. In een begeleidend essay schrijft Max van Rooy ‘De lijnen lijken willekeurig op het papier neergedwarreld zoals de stokjes van het Japanse Mikadospel (...). Maar waag het niet om met je ogen een lijn weg te nemen, of ook maar een millimeter te verschuiven. Dan zal de spanning uit de samenhang verdwenen zijn.’

Op de expositie in Enschede, die vooral de rijkdom van de beperking liet zien, hingen twee tekeningen midden in de ruimte. Ze verschilden vooral van de andere tekeningen doordat ze aan beide kanten betekend waren en ook dubbel gesigneerd. De kijker trof aan de achterkant die óók de voorkant is, het spiegelbeeld aan van de andere kant. Loes van der Horst is ook op het platte vlak een ruimtelijk kunstenaar. ‘Zonder titel’ uit 1995, getekend met inkt op Chinees papier van 205 × 95 cm, is een constructieve tekening, maar voor wie antropomorfe associaties toelaat: ook een tekening van grote innigheid.