De hoofdredacteur van de Telegraaf in hechtenis 1915

Een minder bekend aspect uit het oeuvre van Jan Sluijters zijn de boekillustraties, prenten en affiches. Vooral een serie politieke prenten die hij ten tijde van de Eerste Wereldoorlog voor De Nieuwe Amsterdammer vervaardigde, toont een andere kant van de kunstenaar: spottend, luguber en als belangrijkste: een kundig graficus.

Sluijters verloor de realiteit in zijn werk nooit uit het oog, de zichtbare werkelijkheid was de basis van zijn kunst. Dit realisme vond hij in het bijzonder in de mens. Zijn schilderijen worden bevolkt door zigeuners, dansers, worstelaars, negroïde mensen of de beau monde, maar nog wel het vaakst door de vrouw op zich, gekleed of naakt. Zijn tweede vrouw Greet was hierin een muze die haar hele leven regelmatig poseerde, alleen of samen met hun kinderen. Omstreeks 1917 schilderde Sluijters zijn vrouwen met langgerekte benen en een gestileerd, slank lichaam in maniëristische trant. Maar ook hierna keerde hij weer terug naar een meer realistische weergave met vaak weelderige lichamen en een indringende sensuele blik. Ook maakte hij markante portretten van rijke industriëlen, geestelijken en acteurs.