Getijdenboeken bevatten de gebeden, psalmen en andere teksten die katholieke leken op vaste tijdstippen (‘getijden’) opzeggen. Aan het eind van de middeleeuwen zijn getijdenboeken in brede kring heel populair. Versierde getijdenboeken zijn een teken van rijkdom, want de productie ervan is kostbaar. Ieder exemplaar moet met de hand overgeschreven worden op duur perkament. Mooi versierde exemplaren worden ware statussymbolen.
Op grond van de genoemde heiligen in dit gebedenboek kan geconcludeerd worden dat het uit Utrecht stamt. De heiligenkalender van het bisdom Utrecht bevatte onder anderen de heiligen Sint Maarten, Lebuïnus en Willibrord.
Het was de gewoonte dat plaatselijke heiligen in rood werden geschreven en de anderen in zwart.
De afbeelding toont ons Christus met vijf wonden. Hij draagt een rode mantel en een kruisnimbus. Twee schaapjes heeft hij op zijn arm en twee zijn er aan weerszijden. Onder de prent staat de tekst: “Ihesus salvator seculi” (Jezus redder van de wereld).
In de vijftiende eeuw waren getijdenboeken enorm populair. Aanvankelijk waren ze in het Latijn geschreven maar er kwamen in die tijd, vooral onder invloed van de ‘Moderne Devotie’, ook handzame Nederlandse vertalingen. Zo was het ook voor gewone gelovigen mogelijk aan hun religieuze verplichtingen te voldoen.
Lees meerHet getijdenboek in de volkstaal was een fenomeen dat zich beperkte tot het Nederlandse taalgebied en dan vooral tot de noordelijke Nederlanden. Buiten enkele exemplaren in het Nederduits zijn getijdenboeken in de volkstaal in andere taalgebieden uiterst zeldzaam.
Lees meer
