Het jaagpad z.j.

Jacob Maris was de oudste van de gebroeders Maris. Hij was een van de belangrijkste schilders van ‘typisch Hollandse’ stadsgezichten en landschappen van zijn tijd en wordt door sommigen gezien als de meest impressionistische van de drie.

Jacob Maris studeerde aan de Haagse en Antwerpse Kunstacademies. Met die degelijke opleiding werkte hij aanvankelijk in een gladde, academische traditie. Hij raakte echter beïnvloed door de ideeën van de School van Barbizon en begon landschappen te schilderen in de omgeving van Oosterbeek en Wolfheze, samen met onder anderen Willem Roelofs, Gerard Bilders en Anton Mauve. In 1865 ging hij naar Parijs, waar hij leerling werd van Ernest Hébert. Hij werkte in Frankrijk in het bos van Fontainebleau en maakte olieverfschetsen van rotsachtige landschappen in het gebied rond Barbizon. Na zijn terugkeer in 1871 vestigde hij zich voorgoed in Den Haag en werd een van de leidende figuren van de Haagse School. Hij legde zich erop toe de schoonheid van het eigen land vast te leggen in zijn schilderijen en aquarellen. Zijn schetsen maakte hij onder meer in en rond Den Haag, Dordrecht en Amsterdam. Topografische juistheid was voor hem geen item; Jacob Maris stelde zich als artistiek doel om de wisselende atmosfeer van het landschap weer te geven.
Gaandeweg werd zijn werkwijze robuuster en zijn penseelvoering breder. Bij olieverfschilderijen ‘boetseerde’ hij als het ware in verf. Zijn motto was: “Ik denk in mijn materie”. In dit werk overheersen de ‘nevelige grijzen’ die zo kenmerkend zijn voor de Haagse School. Het ging bij die werken om stemming, atmosfeer en licht.
Opvallend is bij dit werk het ongewoon gestrekte formaat, dat Maris vermoedelijk gebruikte om de weidsheid van het landschap goed tot zijn recht te laten komen.