Lucio Fontana staat voor een geprepareerd en opgespannen schilderdoek. Hij concentreert zich. Dit duurt wel een uur. Plotseling haalt hij uit met een mes en steekt in het doek. Het linnen scheurt onder de druk van het staal en de ruimte achter het doek wordt zichtbaar. De kunstenaar heeft dit gebaar in tientallen sneden ("tagli") herhaald . Citaat: "Saai wordt het niet, het gebaar laat zich herhalen, als een kus of een boterham met kaas."
Lucio Fontana neemt afstand van het uitgangspunt dat een schilderij een plat vlak is waarop ruimte gesuggereerd kan worden door erop te schilderen. "Wanneer ik als schilder aan een van mijn geprepareerde doeken werk, wil ik geen schilderij maken, maar ik wil de ruimte openen, een nieuwe dimensie voor de kunst scheppen, het verbinden met de kosmos, zoals die oneindig uitgestrekt ligt achter het platte oppervlak van het beeld", zegt Fontana. In 1949 maakt hij voor het eerst openingen in het papier of het doek waarop hij werkt door er gaten in te boren. Sindsdien noemt hij al zijn werken 'Concetto Spaziale' ofwel 'ruimtelijke concept'. Vanaf 1958 maakt hij werken met messnedes. Deze noemt hij 'Concetto Spaziale: Attese' (verwachtingen, hoop).