Kustlandschap met figuren bij een ruïne ca. 1790-1795

Een typisch Nederlands verschijnsel is het decoreren van kamers met geschilderde behangsels. Dit gebruik raakt midden 17de eeuw in de mode, maar beleeft de grootste bloei in de 18de eeuw. Schilderingen van landschappen zijn veruit het populairst. Deze doorbreken de besloten ruimte en wekken de illusie dat de bewoners zich in de natuur bevinden.

De Dordtse broers Jacob en Abraham van Strij behoren eind 18de eeuw tot de beste behangselschilders van Nederland. Deze vier doeken maken oorspronkelijk deel uit van een ensemble van vijf behangsels en verschillende decoratieve elementen dat de gebroeders ontwerpen voor een kamer in huis Bleyenburg in Dordrecht. Hoewel de behangsels alleen door Jacob zijn gesigneerd, zijn ze het resultaat van een samenwerking waarbij Jacob de landschappen voor zijn rekening neemt en zijn oudere broer Abraham de figuren. Abraham is ook verantwoordelijk voor de geschilderde pilasters die de doeken oorspronkelijk flankeren en het ontwerp van de overige decoraties in het interieur.

Het vertrek in huis Bleyenburg wordt in 1917 ontmanteld en de afzonderlijke onderdelen komen in handen van diverse personen. Vier van de vijf behangsels blijven bij elkaar en hebben in de loop der jaren interieurs van zes verschillende eigenaren opgesierd, voordat het Rijksmuseum Twenthe ze in 2007 aankoopt. Opvallend is de diversiteit in de landschappen. Het gefantaseerde kustgezicht met de losplaats (afb.) is door het zachte licht en de klassieke architectuur typisch Italiaans, terwijl Landschap met wadende koeien eerder een Hollands karakter heeft (afb. ). Een element dat de landschappen met elkaar verbindt, is de horizon. Behangselschilders zorgen ervoor dat deze zich bij alle voorstellingen op gelijke hoogte bevindt, zodat de eenheid in het interieur bewaard blijft.