Portret van François Fagel (1740-1773) 1762

In het jaar 1762 bevindt de Zweedse kunstenaar Alexander Roslin zich in Parijs. ‘De stad van de liefde’ was de plek waar hij zijn echtgenote Marie Suzanne Giroust ontmoette, maar ook markeert zijn verblijf in Parijs een periode waarin zijn carrière een flinke boost krijgt. Verzekerd van zijn succes portretteerde Roslin de ene aristocraat na de ander.

Het was niet alleen de Franse topklasse die tot Roslins klandizie behoorde. Verschillende buitenlandse leden van adel lieten zich in de vroege jaren 60 van de achttiende eeuw maar al te graag door hem portretteren. Zo ook François Fagel, een Nederlandse jurist, die op dat moment op reis was in de Franse hoofdstad. Al op jonge leeftijd blonk de in Den Haag geboren Fagel uit in zijn leergierigheid. Hij was nog maar veertien jaar toen hij toegelaten werd tot de academie in Leiden, op zijn negentiende rondde hij hier zijn studie rechtsgeleerdheid af. De bolleboos sprak en schreef bovendien vloeiend het Grieks en Latijn. Niet zomaar werd hij “een man van zeldzame talenten” genoemd.

Roslin beeldt hem hier af op de manier die zo kenmerkend is voor de portretschilder: een fijn geschilderd, gracieus portret, waarop de persoon in glanzende kleding en met een levendig gezicht de toeschouwer aankijkt. Helaas heeft Fagels roem niet lang mogen duren: zo’n elf jaar nadat de talentvolle Fagel op dit doek vereeuwigd werd, overleed hij.