Albert Bouhuis laat zich dikwijls inspireren door de bloeiwijze van wilde planten. Het lijkt vaak alsof een compositie met een vanzelfsprekend gemak op het doek is gezet, zoals een schets. Toch gaat het hem steeds om weloverwogen compositorische beslissingen die essentieel zijn voor het geheel: een geraffineerd geplaatste uitstulping of een zorgvuldig aangebracht vlak zorgt voor verbinding en harmonie. Mede door de kleurstelling heeft hij nog meer diepte in het werk gebracht. Albert Bouhuis ervaart het schilderen zelf als een uitdagend proces, waarbij hij het gevoel heeft dat hij soms dingen aangereikt krijgt tijdens het visualiseren van het motief in de materie van verf en doek.