Informatie Download
Yvon Trossèl 1962 Sassenheim (Nederland) -

Champagnekoeler 1991

Yvon Trossèl maakt en blaast al haar werk zelf. Ze heeft een eigen oven en wil glasblazen zoals de Venetiaanse glasblazers in de Middeleeuwen dit deden. Zelf zegt ze daar over: “Net zoals schilders die lekker nat-in-nat schilderen, schilder ik ook, maar dan ruimtelijk met glas”.

Als glaskunstenaar vindt zij spontaniteit een groot goed: “Ambacht staat aan de basis, evenals vakkennis, maar minstens zo belangrijk is dat er tijdens het maakproces nog ruimte te vinden is voor gekke uithalen en vrolijke sprongen. Ik ga heel ver met dit wonderbaarlijke materiaal. Ik wil er gewoonweg alles uithalen wat er valt uit te halen. Daarbij balanceer ik voortdurend op de grens van het mogelijke en onmogelijke”.

Een glaswerkstuk wordt door Yvon Trossèl opgebouwd, door verschillende lagen vloeibaar glas om de blaaspijp heen te draaien. Eerst de kleuren binnenin, soms tussenkleuren en de buitenste laag rolt ze over een palet met allerlei variaties in glaspigmenten. Deze nog halfvloeibare huid wordt bewerkt met het glasmakers pincet en de nodige uitstulpingen worden er uitgetrokken. Armpjes, beentjes, frivole huidplooien...ofwel de pootjes van haar object. De sfeer van Yvon Trossèl haar werk proef je al uit de namen die ze aan de kunststukken geeft.

In haar hartstocht voor het ambacht wil zij niets liever dan de glasspecifieke eigenschappen zoveel mogelijk tonen. Met de ingeblazen lucht wordt tevens het licht ingebracht, er komt iets kleurrijks tot leven waardoor niets menselijks meer vreemd is. Vrolijke luchtige verschijning, doorzichtige pronk en praal, zwellend en glimmend met onophoudelijke verleidingszucht. Het zonlicht stroomt door het glas en viert zijn feestje!

  • George Hendrik Breitner: Meisje in kimono

    Yvon Trossèl in Klokhuis

    Fragment van Yvon Trossèl in de uitzending Klokhuis van 5 februari 2004 over glasblazen.

    Lees meer