Mariana Ngombo Zinga 2014

De fotografie van Koos Breukel gaat altijd over de mens. De geportretteerden zijn steevast mensen met een verhaal. Ze zijn getekend door het leven - soms zichtbaar, soms invoelbaar. Veelal zittend tegen de sobere donkere studiowand, ogen ze zelfbewust maar breekbaar. Kleine details - een oogopslag, een litteken - lichten een tipje op van de sluier over het verleden. De geportretteerden, door Koos Breukel met compassie en respect neergezet, maken veelal een verstilde, introverte indruk, die vragen naar hun geschiedenis oproept. Ondanks het feit dat dood en lijden onvermijdelijke factoren zijn in zijn werk omschrijft hij zelf zijn werk als een hommage aan het leven'. Het leven waar hij steeds 1/125 seconde van vastlegt.

Koos Breugel fotografeert de laatste jaren hoofdzakelijk in zijn eigen studio, vrienden, kennissen of mensen die toevallig voorbijkomen. Het is een indrukwekkend gevaarte, de Sinar 8/10 inch, die hij in zijn Amsterdamse woning annex studio heeft opgesteld. Een enorme studiocamera, op een groot statief, met een doek erover. ,,Het is een ambachtelijke camera die lijkt op de camera's die werden gebruikt in de negentiende eeuw, met grote negatieven'', zegt Breukel. ,,Het is ook een starre camera, zoals dat heet in het jargon. Ik moet me heel erg concentreren bij het nemen van de foto en dat zie je. Mensen moeten lang stilzitten terwijl ze in de juiste houding worden 'geboetseerd'. Het roept introversie op.''