Informatie Download
Benoit Hermans 1963 Wittem Wittem (Gulpen-Wittem) (Nederland) -
Vereniging Vrienden van Bonnefanten, Maastricht -

Zonder titel 1993

Benoît Hermans is in zijn fotomontages en collages op zoek naar het oorspronkelijke karakter van kleur en materiaal. De fotografie doet het materiële juist teniet. Foto’s nivelleren het karakter van kleur. Hij legt dit uit aan de hand van de theorie van Newton en Merleau-Ponty.

Newton laat een bundel wit licht door een prisma vallen waarna een regenboog effect ontstaat van zeven kleuren. Zijn conclusie luidt dat wit hetzelfde is als de zeven kleuren. Voor hem zijn wit en kleur inwisselbaar. Het werk van pointillist Signac zou je de uitvoering van het denken van Newton kunnen noemen. Het gaat bij hem om kleur als object niet om de materialiteit van kleur.

Merleau-Ponty vindt dat we de wetenschap moeten negeren, omdat het ons verwijdert van wat kleur in wezen is. Kleur is niets anders dan de inwendige structuur van het ding die zich aan ons openbaart. Bijvoorbeeld het harde van ijzer, de warmte van hout. Kleur staat niet op zichzelf. Pas door onze omgang met materiaal ontdek je het. Waar Newton het oog isoleert, neemt bij Merleau-Ponty met het hele lichaam waar.

Benoît wil in zijn werk beide theorieën radicaal confronteren. Op zoek naar een oerervaring van materiaal – zoals een kind dat voor het eerst zijn voeten in het gras zet - grijpt hij in de materie in. Hij laat foto’s weken, schraapt er een deel van weg en plakt op de lege plek materiaal van een andere orde, bijvoorbeeld gekleurd plexiglas of de vacht van een everzwijn. Hiermee wordt de kleurillusie die door de fotografie wordt gewekt, versterkt of door het contrast met de fotografische werkelijkheid juist ontkracht.