Het werk van de Belgische kunstenaar Luk van Soom wordt gekarakteriseerd door vloeiende lijnen en golvende vormen. Rechte lijnen of loodlijnen moet je bij hem niet zoeken. Ook is hij gefascineerd door elementen als vuur, water, planeten (sterren) en wolken. Gedachten over het heelal wakkeren de fantasie van de kunstenaar evenzeer aan als zijn behoefte om een volstrekt eigen en uniek universum te creëren.
Na zijn klassieke academische opleiding (1973-1980) werpt Luk van Soom zich aanvankelijk op de abstracte beeldhouwkunst. Een kegel, een kubus, een bol, een ovaal op een balk die de zee symboliseert en een amorfe kleiklomp bovenop een cilinder markeren het vrije denken dat voor zijn academische opleiding in de plaats komt. Het werk ‘Het fundament van de wereld’ heeft hij in die periode gemaakt.
Uiteindelijk voldeed de abstractie echter niet, al keert een aantal abstracte beeldelementen nog steeds met enige regelmaat in zijn werk terug. In zijn latere werken wijzen veel beelden van Luk van Soom naar de hemel, naar het wit van de wolken. Ze staan op hoge poten, krullen zich in bochten om maar niet teveel de bodem te raken. De sculpturen verwijzen ook naar de aarde, naar de grond en naar de plek waar ze vandaan komen. In ‘Het fundament van de wereld’ is die ontwikkeling al te zien.