Zonder titel 1994

Marijke Verhoef wordt geïnspireerd door concrete plekken in de natuur en haar omgeving. Haar schilderijen en grafieken weergeven haar herinneringen aan wandelingen die zij heeft gemaakt in haar nabije omgeving en in het buitenland. Ze brengt haar indrukken van het landschap terug tot hun essentie: in geabstraheerde voorstellingen die herinneren aan plattegronden van gebouwen en steden, landkaarten of configuraties van de sterrenhemel. Ze zou een intuïtief topograaf genoemd kunnen worden. Ze registreert niet, maar wandelt de routes na op doek of papier: een condensatie van schaal, vorm en gevoel. In die zin zijn haar werken een omzetting van tijd. "Tijdens zo'n voettocht zetten vormen zich zoals kratertjes vast op mijn netvlies. Dat hoef ik niet eens te fotograferen, dat kan ik uit mijn hoofd tekenen of schilderen", aldus de kunstenaar. Ze verbeeldt haar indrukken in abstracte, grafische monumentale prenten, en past hiervoor verschillende technieken toe: van klassiek vervaardigde houtdrukken tot drukken waarin digitale fotografie en grafische technieken op eigenzinnige wijze gecombineerd worden. Verhoef wil niet dat haar werk plaats- en tijdsgebonden is. Vandaar dat haar landschappen moeilijk te lokaliseren zijn.