Slideshow
Achterover leunen en genieten van 81 schilderijen uit het oeuvre van Nicolaes Berchem.
Lees meerDit vroege werk van Nicolaes Berchem laat nog invloeden zien van Jan van Goyen en Jacob Ruisdael, maar Berchem weet ze goed te integreren tot een eigen stijl. Het werk is met losse toets geschilderd in bruine en gelige tinten. De lange schaduwen verraden het late zonlicht en de herders drijven hun kudde huiswaarts. Links in beeld versperren hoge bomen het zicht. De karresporen leiden de blik als vanzelf van de voorgrond via de stok van de herder naar het landschap in de verte. De compositie maakt het werk levendig. Mensen en dieren zijn op een natuurlijke manier in het landschap geplaatst. De koeien en schapen zijn niet frontaal of pal van opzij weergegeven, maar driekwart.
Nicolaes Berchem was een veelzijdig kunstenaar. Hij schilderde behalve landschappen ook havengezichten, allegorieën, genrestukken, mythologische en religieuze werken, portretten en architectuur. Tot in de 18e eeuw werd hij in Europa gezien als de ultieme landschapschilder. Vanaf de jaren ’50 schilderde hij veel italianiserende landschappen. Dat heeft ervoor gezorgd, dat zijn werk in de 19e eeuw niet meer gewaardeerd werd; het was niet ‘Hollands’.
Achterover leunen en genieten van 81 schilderijen uit het oeuvre van Nicolaes Berchem.
Lees meerNicolaes Pieterszn. Berchem was de zoon van de Haarlemse stillevensschilder Pieter Claesz. Les kreeg hij onder anderen van zijn vader en Jan van Goyen. Zijn oeuvre groot en zeer gevarieerd, maar bekend is hij met name om zijn pastorale landschappen in italianiserende stijl.
Lees meerHet Mauritshuis hbezit een ensembel van vier allegorische schilderijen van Nicolaes Berchem. De seizoenenreeks is afkomstig uit het Amsterdamse woonhuis van Herman van Swoll (1632-1698), een vermogende handelaar in onroerend goed, die deze schilderijen als bovendeurstukken bestelde.
Lees meerTot in de 18e eeuw werd Berchem in Europa gezien als de ultieme landschapschilder. Waarom weten we dat in Nederland niet? Omdat Berchem een ‘italianisant’ was. In de 19e eeuw is in de Nederlandse kunstgeschiedenis de canon opgesteld van wat echt Nederlands was. Daar horen italianisanten niet bij. Zij werden gezien als verraders van de volksziel.
Lees meer