Lucretia Rouse (1650-1713) vermoedelijk 1680

De in Zwolle geboren Gerard ter Borch schildert voornamelijk portretten, waarin hij uitstekend de elegantie en waardigheid van de welgestelde burgers weet vast te leggen. Ter Borch krijgt zijn eerste tekenlessen van zijn vader die eveneens kunstenaar is. Na een vervolgopleiding in Haarlem en verschillende reizen door Europa, vestigt hij zich in 1654 in Deventer, waar hij al snel wordt opgenomen in vooraanstaande kringen.

In de Hanzestad ontmoet hij Lucretia Rouse. Zij komt uit Zwolle, maar verhuist in 1673 naar Deventer als haar echtgenoot Jan van Duren daar predikant wordt. Ter Borch, die veel portretten maakt van de elite van de stad, beeldt het echtpaar rond 1680 af. Het portret van Jan van Duren (afb. ) bevindt zich in de Verenigde Staten. De pendanten behoren tot Ter Borchs laatste werken en zijn typerend voor zijn portretteerstijl: de figuren zijn statig en formeel weergegeven en geplaatst in een sobere omgeving, waarbij het weinige meubilair ondergeschikt is aan de geportteerden.

Lucretia Rouse oogt wat eenzaam in dit donkere, kale vertrek, dat een veel groter oppervlak inneemt dan zijzelf. Haar blik en houding zijn gelaten; haar handen liggen slap in haar schoot. Ter Borch staat erom bekend dat hij goed de stemming van de geportretteerden weet te vatten. Over dit werk is beweerd dat Lucretia Rouse in rouw is weergeven. De zwarte mantel op de tafel en de voor die tijd ongewone kanten kap zouden daarop wijzen. Het is echter niet zeker dat het om een rouwportret gaat.