Zonder titel 1967

Nadat Antonio Calderara in 1925 zijn universitaire studies in engineering had opgegeven, wijdde hij zich volledig aan het experimenteren met kleur en vorm. Via portretten, landschappen en stillevens verbeeldde Calderara de mensen, scènes en objecten van zijn geboorteland Italië - allemaal doordrenkt van een delicaat, mistig licht geïnspireerd door de atmosferische gloed van het meer van Orta in Vacciago, waar de kunstenaar in 1934 met zijn vrouw Carmela naar toe verhuisde en waar hij het grootste deel van zijn leven zou werken.

Tegen het midden van de jaren 50 verliet Antonio Calderara de figuratieve schilderkunst. Vervolgens omarmde hij een meer geometrische benadering door zowel de schaal als de compositorische elementen van zijn schilderijen radicaal te verminderen door het gebruik van eenvoudige vormen en platte blokken met vage en subtiele kleuren. Met zijn verfijnde lijnen en vierkanten, een verfijnd kleurenpalet en precieze metingen paste Calderara nauw aan bij andere minimalistische schilders in die tijd, waaronder Piet Mondriaan en Josef Albers, die beide door de kunstenaar enorm werden bewonderd. Later in het leven, en met een tekortschietende gezondheid, begon Calderara zich te concentreren op aquarellen, een medium dat perfect de subtiliteiten van transparantie vastlegde, gewassen met een gelijke, uniforme behandeling.