Naakt op divan ca. 1911

Een zelfde expressieve lading als in zijn landschappen probeerde Jan Sluijters rond 1911 mee te geven aan de schilderijen waarin de figuur het onderwerp is. In die tijd maakte hij veel portretten en naaktstudies van Greet van Cooten, de vrouw die hij begin 1909 tijdens de tentoonstelling in het Stedelijk Museum had ontmoet en met wie hij in 1913 trouwde. Zij poseerde voor tientallen schilderijen waaronder Halfnaakt, Lezende Vrouw en Naakt tegen geel fond. Greet fungeerde eveneens als model in een aantal kubistische experimenten uit de periode 1912-1914, onder andere in Staande vrouw in bad en Het ontwaken. In eerste instantie lijkt Sluijters hier de taal te spreken van de Franse kubisten en de Duitse expressionisten, door wie hij werd op dat moment werd geïnspireerd. Maar feitelijk deed hij dat slechts ten dele en bleef hij vasthouden aan de realiteit. Het naakt heeft nog wel degelijk een zekere plasticiteit, de vorm van haar buik en borst zijn nog te herkennen en er is zelfs nog een illusie van ruimte. Net zoals bij zoveel andere schilderijen uit deze periode ontleende Sluijters formele elementen aan de destijds gangbare moderne kunstuitingen zonder dat met enige consequentie te doen of zich op enige wijze te verbinden met de theoretische achtergrond van deze stromingen. Rond 1913-1914 beleefde Jan Sluijters opnieuw een enorm productieve periode vol experimenteerdrift die leidde tot prachtige schilderijen waaronder het min of meer kubistische, meer dan levensgrote Portret van mevrouw de Vuurst de Vries-Godin en het nagenoeg abstracte schilderij Adam en Eva.