Bettie van Haaster maakt lijntekeningen met doorgaans weinig lijnen in het genre natuur. Ze vertellen een persoonlijk verhaal, haar omgang met de natuur, ontstaan naar het motief van een plantaardig profiel: een struik, een bos bloemen of bijvoorbeeld een dier. Je ziet haar in die tekeningen bedachtzaam en direct die wereld met potlood aftasten, gevoelig en fijn, expressief. Alles draait om het ritme van de lijn en de beweging van een patroon. Het is een verfijnde werkwijze, kwetsbaar en puur die zich onderscheidt van haar veel resolutere schildergebaar. De veel lichtere tekeningen, die ook minder fysieke kracht vergen, staan op zichzelf en zijn geen voorstudies of schetsen voor een schilderij, weliswaar van een minder bescheiden formaat maar meestal ook van intieme omvang. Zij tekent al van jongs af aan. De schetsboeken uit die tijd bewaart ze met grote zorg.