N.Y.C. pretzel 1994

Claes Oldenburg is vooral bekend geworden door zijn kunstwerken in de openbare ruimte, waarin hij vaak grote versies toont van alledaagse gebruiksobjecten zoals een schroef, een wasknijper, een tandenborstel enzovoorts. Door de omvang van zijn objecten ontstaat een vervreemdende en tegelijkertijd dynamische invloed in en op de omgeving van de sculptuur.

1960 was een doorbraakjaar voor Oldenburg. De afgestudeerde Yale verscheen (zonder broek), bedekt met afval, met Patty Mucha (met wie hij later trouwde) in zijn stuk Snapshots from the City, geïnspireerd door de buurt en opgevoerd in Judson Memorial Church. Geïnspireerd door het smorgasbord van beelden en geluiden in het leven en de kunst in Lower Manhattan, werkte hij samen met Mucha aan andere uitvoeringen en produceerde hij zijn eerste zachte sculpturen.

Oldenburg trouwde in 1977 met de Nederlandse kunsthistorica Coosje van Bruggen (1942-2009) en werkte met haar samen aan kolossale, polychrome openluchtsculpturen. Hun meest populaire projecten zijn Spoonbridge en Cherry (1988), een functionele loopbrug over een beek in de vorm van een theelepel met een kers (Minneapolis Sculpture Garden, Walker Art Centre), Shuttlecocks (1994), die lijken te zijn beland van een gigantisch badmintongame (Nelson- Atkins Museum, Kansas City) en Dropped Cone, (2001) een gigantisch vanille-ijsje dat botst met de hoek van het dak van een winkelcentrum (Neumarkt Square, Keulen). Oldenburgs meest recente voltooide openbare werk is Paint Torch, (2011, Philadelphia). Hij is nog steeds in New York City en werkt ook in Californië en Frankrijk.