Zonder titel 1968

Imi Knoebel beschouwt zichzelf voornamelijk als schilder. In zijn manier van schilderen is hij beïnvloed door grote voorbeelden als Mondriaan en Malevich en voor zijn ontwikkeling waren bijvoorbeeld Blinky Palermo en Lucio Fontana belangrijk. Hij hanteert schilderkunstige middelen als kleur, verfstreek, verschillende dragers, bewerkte en onbewerkte oppervlakken en constructies om de dragers op te spannen. Tegelijkertijd speelt volume, dat directer te maken heeft met beeldhouwkunst, een prominente rol.

Sommige werken van Knoebel doen denken aan de Amerikaanse Minimal Art. Toch streeft Knoebel niet naar het anonieme, het herhalende van die stroming; hij gebruikt een systematische aanpak om openheid en dynamiek te bereiken. Dit is duidelijk te zien in de installatie Raum 19 (1968 en in 1992 nogmaals uitgevoerd), gebaseerd op een ruimte die hij in de Düsseldorfer Academie tijdens de jaren zestig deelde met de schilders Jorg Immendorf en Blinky Palermo. De installatie bestaat uit een hele serie voorwerpen, sokkels en spieramen, die ogenschijnlijk wanordelijk zijn opgeslagen. De panelen en lijsten behoren tot de materialen van de schilder, maar samen vormen ze een driedimensionale sculptuur. Het hardboard is onbeschilderd en de vormen zijn met grote precisie uitgevoerd. Dit werk, dat zich beweegt tussen de disciplines en het tweedimensionale en driedimensionale met elkaar verbindt, is in zekere zin Knoebels antwoord op Joseph Beuys, bij wie Knoebel op de Kunstacademie in Düsseldorf heeft gestudeerd.