Landschap met koeien z.j.

Willem Maris kreeg, als jongste, schilderles van zijn oudere broers Jacob en Matthijs. Daarnaast volgde hij de avondklas aan de Haagse Academie en studeerde hij bij Pieter Stortenbeker, een bekende veeschilder. Toch was hij grotendeels autodidact. Om inspiratie op te doen, bestudeerde hij in het Mauritshuis het werk van zijn 17e-eeuwse voorgangers.

In de omgeving van Oosterbeek en Wolfheze ontwikkelde hij zijn landschapsschilderkunst. Hij maakte er in 1855 kennis met Anton Mauve, met wie hij bevriend raakte. Met Bernardus Blommers maakte hij reizen door het Rijnland en naar Noorwegen. Verder bleef hij zijn hele leven in Nederland wonen en werken.
Al vanaf zijn vroegste jeugd werkte Willem Maris buiten. Het liefst schilderde hij waterrijke landschappen met eenden of koeien in drassige weiden aan een poel of sloot. Hierbij koos hij vaak voor een ‘uitsnede’ uit het landschap en niet voor een panorama. Hij was een uitstekend dierentekenaar en -schilder. Toch zei hij: “Ik schilder geen koeien, maar licht”. Hij besteedde veel aandacht aan de atmosfeer; het ging hem om de werking van het licht, het effect ervan op kleur en om het vastleggen van de manier waarop het licht het water of de dieren beroerde. Met dik opgebrachte witte verf gaf hij bijvoorbeeld het zonlicht op de rug van een koe weer. De vormen in zijn schilderijen zijn meestal niet sterk omlijnd. De grijzen, blauwen en groenen van water, land en lucht vloeien in elkaar over. Dit is de reden, dat sommigen hem als de ‘meest impressionistische’ van de gebroeders Maris beschouwen. De meningen hierover blijven echter verdeeld: volgens anderen was dit Jacob.

Willem Maris had internationaal veel succes. Hij was niet alleen bekend als schilder maar ook als tekenaar, etser en aquarellist. Maris was een van de oprichters van de Hollandsche Teekenmaatschappij, die tot doel had het aquarelleerwerk van de leden via tentoonstellingen bekendheid te geven. Tot zijn leerlingen behoorde onder anderen George Breitner.