Informatie Download
Franck Gribling 1933 Surabaya (Indonesië) -

Spacevolumes 1967

Frank Gribling schreef in 1965 in het Museumjournaal het artikel 'Het schilderij is dood, leve het schilderij'. Daarin zegt hij onder meer: 'Het lijkt voor veel "avant-gardisten" een uitgemaakte zaak dat in de technocratische, door ruimtevaart, computers en massificatie beheerste maatschappij die voor de deur staat, op den duur geen plaats meer is voor zoiets anachronistisch als een geheel met de hand vervaardigd schilderij...' Er was volgens Gribling genoeg plaats voor de schilderkunst, getuige het werk van Newman en Rothko. De mogelijkheden van het schilderij gingen voor hem verder dan de traditionele schilderkunst. Hij zelf streefde een systematisch illusionisme na in de serie 'Space volumes', isometrische ruimte-projecties op het platte vlak. Zijn doel was contradicties op te roepen, een desoriëntatie van de mens en zijn reconditionering aan nieuwe omstandigheden. De termen schilderkunst of sculptuur waren daar niet aan de orde. 'Mijn tweedimensionale, puur geometrische werken lijken vertekende driedimensionale beelden (isometrie), maar vanuit bepaalde hoeken gezien wordt die illusie te niet gedaan door de reflectie van het door mij gebruikte materiaal, waarin de kunstmatige en de reële wereld wordt gemengd. Daarom werk ik bij voorkeur met perspex. Het effect van de spanning die deze reflectie oproept is voor mij essentieel, omdat het een soort desoriëntatie meebrengt'. Ruimte en licht zijn essentiële elementen.