In 1924 vertrekt Bram van Velde samen met zijn broer Geer naar Parijs. In Parijs heeft hij veel geleerd en zijn kunstenaarscarrière krijgt hier meer vorm. Hij ontwikkelt een sterk emotioneel, vaak dramatisch geladen, lyrisch abstracte wijze van werken. De wetten van in- en uitsluiting, van contrast en balans gaan in zijn doeken een doorslaggevende rol spelen. Zijn doeken ogen logisch, zo logisch alsof de logica van tevoren al aanwezig moet zijn geweest in het hoofd. De balans in het schilderij is uiteindelijk pas verworven op het doek zelf. Typerend voor de kunst van Bram van Velde is het gebruik van contrasterende kleuren. De kunstwerken geven een web weer van mysterieuze wegen zonder begin of einde. Veel kunstwerken hebben het uiterlijk van een labyrint. Verder is bekend dat de expressieve schilderkunst van Matisse als een belangrijke inspiratiebron voor zijn schilderstijl fungeerde. Sinds zijn verblijf in Parijs heeft Bram van Velde voornamelijk lithografieën gemaakt. Pas later in zijn carrière verwierf hij veel bekendheid. Dit komt deels omdat zijn vriend en auteur Samuel Beckett veel over hem schreef. Zijn werk werd toen wereldwijd bekend en geëxposeerd.