Bij de naam Gerrit Adriaensz. Berckheyde denken we vrijwel onmiddellijk aan de stadsgezichten van met name Amsterdam of Haarlem. Dat Berckheyde ook andere genres schilderde, waaronder kerkinterieurs, ruiterstukken, winterlandschappen en - zoals hier - (zuidelijke) landschappen, is minder bekend.
Deze landschappen zijn, in tegenstelling tot zijn stadsgezichten, niet waarheidsgetrouw en berusten lang niet altijd op eigen waarneming en schetsen. Berckheyde is nooit in Italië geweest; de enige reis, die hij – samen met zijn broer en leraar Job – ondernam, voerde hen langs de Rijn in Duitsland. Ze bezochten onder meer Kleef, Keulen, Bonn en Mannheim en eindigden de reis met een verblijf van 1659-1660 in Heidelberg, waar ze in dienst van Karel I Lodewijk van de Palts werkten. Daarna keerden ze terug naar Holland en vanaf dat moment legde Berckheyde zich hoofdzakelijk toe op de stadsgezichten, waarmee hij zo beroemd is geworden. Waar Gerrit Berckheyde in zijn stadsgezichten beïnvloed werd door Pieter Saenredam, liet hij zich voor zijn Italianiserende landschappen inspireren door bijvoorbeeld Nicolaes Berchem.