Negen responsoria voor Carlo Gesualdo, Principe di Venosa 1998

Frank Van den Broeck maakt hoofdzakelijk tekeningen en pastels waarbij figuratieve en abstracte motieven elkaar afwisselen en in elkaar overvloeien. Hoewel zijn werkwijze intuïtief is, kiest hij zijn motieven altijd bewust. Deze ontleent hij aan de muziek, literatuur, architectuur en beeldende kunst, maar soms ook uit het leven van alledag. Daarbij gaat het vooral om de vorm van een motief en niet zozeer om de inhoud of betekenis.

Het hoofd neemt in Van den Broecks oeuvre een belangrijke plaats in. Bij deze serie tekeningen is het hoofd slechts aanwezig als aanzet. Met een vloeiende contour definieert hij de omtrek van het gelaat, dat door de openheid voortdurend andere ‘invullingen’ oproept. Iedere lijn of gedaante leidt bij Van den Broeck weer tot nieuwe ideeën. Ook de beschouwer zal steeds weer iets anders zien in deze veelal vervormde en ongrijpbare gezichten.

De titel Negen responsoria voor Carlo Gesualdo, Principe di Venosa is dan ook niet illustratief of verklarend bedoeld, maar werpt slechts een licht op de inspiratiebron voor dit werk. Don Carlo Gesualdo (ca. 1560-1615) is een Napolitaans componist en luitspeler. Een responsorium (van het Latijnse responsum = antwoord) is een liturgisch gezang van een of meer solisten, voorafgegaan en besloten door koorgezang. In zijn Negen responsoria formuleert Van den Broeck, variërend op verwante motieven, als het ware negen antwoorden op Carlo Gesualdo en zijn muziek. Daarbij nemen oren vaak de positie van ogen in, waardoor het gehoor als zintuig benadrukt wordt.