Big Blob Nr. 2 2004-2005

De Engelse beeldhouwer Adam Colton komt begin jaren tachtig naar Nederland om zijn opleiding tot kunstenaar te vervolgen aan Ateliers ’63 in Haarlem. Vanaf het begin van zijn kunstenaarsloopbaan werkt hij met klassieke materialen als gips en steen die hij op een traditionele manier bewerkt door te hakken, beitelen en schuren. Hoewel de beelden van Colton meestal abstract zijn, werkt hij altijd met een concreet uitgangspunt. Dat is vaak iets van dicht bij huis: de stoel uit zijn atelier, een schapenschedeltje dat hem lange tijd bezig houdt of zelfs zijn eigen been.

Colton start met het opmeten van de vorm en zet de meetpunten en verbindende lijnen om in een geheel nieuwe structuur. Deze werkt hij later uit tot een beeld of tekening. De eindresultaten lijken uiterlijk niet meer op hun ‘model’, maar wel is er een structureel verband. Zo blijven bijvoorbeeld welvingen en holtes van de oorspronkelijke vorm nog herkenbaar.

Voor Big Blob Nr. 2. dient een klein model van purschuim als uitgangspunt. Colton gebruikt het schuim in zijn zogenoemde ‘Bones’. Voor deze werken bewerkt hij stukjes bot tot de inwendige structuur tevoorschijn komt. De scheuren en holtes in het bot vult en verhult hij met klodders schuim. Hier is de klodder verzelfstandigd tot een bijna frivole wandsculptuur die verschillende associaties oproept. Zo doet het beeld door het marmerachtige oppervlak denken aan een klassieke torso. Maar het lijkt ook op een wolk die tegen de muur is geploft. Volgens Colton zelf is het beeld precies wat de titel al aangeeft, namelijk een grote dikke klodder gemaakt van polyurethaanschuim