Anton Heyboer is een naam die iedereen kent, maar wat heeft hem nou zo beroemd gemaakt? Zijn eerste bekende werken zijn etsen waarbij hij typische natuurlijke aardse kleuren gebruikt. Daarbij gaat zijn voorkeur uit naar beeltenissen van vrouwen met overdreven rondingen, zijn boot waar hij in 1951 enige tijd op heeft gewoond, zijn leven op zijn boerderij, figuren uit de Bijbel en beeltenissen die doen denken aan prehistorische grottekeningen. In 1974 verruilt Heyboer de zeer bewerkelijke techniek van het etsen voor de productie van spontane, expressionistische schilderijen en tekeningen.
In 1951 is Anton Heyboer het contact met de mens verloren - ook met zichzelf als mens - en hij wordt vrijwillig een tijd lang opgenomen in het Provinciaal Ziekenhuis Santpoort. In de jaren na zijn opname ontwikkelt hij zijn 'systeem'. Het systeem is zijn kunstwerk. Het is in al zijn werken het uitgangspunt onder het motto: "de creatie is het enige levende dat eeuwig is". Het is de opstanding. Het is zijn systeem dat hem leidt naar zijn bruiden. "Laten we onze eigen speeltuin bouwen waar verder niemand meer zal komen, waar we geen mensen meer hoeven te zien". Dit systeem is zijn antwoord om langs te leven, zich maatschappelijk te handhaven en erkenning als kunstenaar te verwerven. Zo wil hij zijn positie als verschoppeling en uitschot ongedaan te maken.