Zonder titel 1995

Sinds de ‘ontdekking’ van een communiejurk op een simpele krantenfoto in 1995, combineert Arno Kramer deze vorm met het vrouwelijk lichaam. De torso, handen en voeten worden met acrylverf meestal gecombineerd met eigen bedachte mathematische systemen. De diverse lagen en motieven in het werk zorgen voor een zekere spanning in het beeld. Elke tekening moet op zijn minst een verrassing bevatten. Kramer gebruikt de tekenkunst niet als middel om iets vast te leggen maar om iets op te roepen. Het tekenen is een doel op zich. Daarbij maakt hij gebruik van de wendbaarheid die het medium eigen is. Zijn manier van tekenen is zeer herkenbaar, niet alleen door de combinatie van abstracte en figuratieve elementen, maar ook door de fijnzinnigheid en melancholieke sfeer.