108 pond lavendel z.j.

herman de vries is aanvankelijk werkzaam als plantkundige, maar in de vroege jaren vijftig begint hij ook kunst te maken. In 1968 kiest hij definitief voor het kunstenaarschap en niet lang daarna verlaat hij Nederland om zich te vestigen in de landelijke omgeving van het Steigerwald in Duitsland, waar hij tot op heden woont en werkt.

Kenmerkend voor het leven en denken van de vries, is een streven naar het opheffen van tegenstellingen tussen leven en kunst, kunst en wetenschap én een zoeken naar gelijkwaardigheid in algemene zin. Zo gebruikt hij uitsluitend kleine letters in zijn teksten en voor de spelling van zijn eigen naam. In de jaren zestig, als hij betrokken is bij de kunstenaarsgroep Nul, maakt hij geheel witte collages en reliëfs. Deze werken zijn door het wit neutraal en waardevrij en dus open voor de interpretatie van de kijker. Vanaf de jaren zeventig manifesteert de natuur zich in zijn werk. Vanuit zijn streven om het onderscheid tussen natuur en cultuur teniet te doen, wil hij de natuur zoveel mogelijk laten zien zoals hij haar aantreft.

Volgens de vries hoeft natuur niet tot kunst te worden verheven omdat deze op zichzelf al boeiend en mooi genoeg is. Hij toont haar slechts door bijvoorbeeld verzamelingen bladeren of planten naast elkaar op een papier te bevestigen. Het ordenen is gericht op gelijkwaardigheid, maar eveneens wordt duidelijk dat geen blad gelijk is. Zo bestaat het tapijt van lavendel van het Rijksmuseum Twenthe uit duizenden individuele lavendelblaadjes, die tegelijkertijd één geheel vormen en één geur verspreiden.