Sara Maria van der Wilp 1772

Uit een gedicht van haar tante Catharina de Wilde blijkt dat Sara Maria de Wilde al in 1734, zestien jaar oud, aan het dichten was: ‘Het is een louter feest voor mij,/ Als ik aanschouwe uw Poëzy’ (De Wilde, 154). Op haar 56ste besloot Sara Maria van der Wilp haar gedichten te bundelen. Daarin moesten niet alleen haar gepubliceerde en nog ongepubliceerde verzen komen te staan, maar ook haar portret. De schilder van miniatuurportretten Joseph Marinkelle gaf ze opdracht haar af te beelden in antieke trant: ‘blootshoofds, met een ongedekte boezem en een papier in de hand’ (Buijnsters-Smets, 24). Naar het schijnt wekte het resultaat echter zodanig de spotlust dat Van der Wilp hem ervan beschuldigde haar belachelijk gemaakt te hebben. Een nieuw portret werd gemaakt door Daniël Bruyninx, eveneens portretminiaturist, en gegraveerd door Reinier Vinkeles. Van der Wilp schreef er – nogal ongebruikelijk – zelf een vers bij. En Marinkelle schreef ter zijner verdediging een Oprecht verhaal wegens het portraitteren van mejuffrouw Sara Maria van der Wilp.

Van Sara Maria van der Wilp is na 1772, het jaar waarin haar gebundelde poëzie verscheen, geen dichtwerk meer bekend. Zij leefde nog ruim dertig jaar en overleed in 1803, 86 jaar oud.