Reinier Lucassen maakt al ruim veertig jaar schilderijen, tekeningen en collages, waarin hij een eigen systeem van ordening en verbeelding toetst aan bekende beeldende tradities. De relatie tussen figuratie en abstractie vormt daarbij een constante factor. In de tweede helft van de jaren tachtig maakte hij naam als vertegenwoordiger van de zogenoemde Nieuwe Figuratie. Net als onder anderen Alphons Freymuth en Roger Raveel maakte hij figuratieve schilderijen in een tijd waarin de moderne kunst beheerst werd door de abstractie. Vanaf de jaren tachtig schildert hij op een monochrome achtergrond abstracte vormen, met elkaar verbonden door cirkels en lijnen en begeleid door raadselachtige cijfer- en lettercombinaties. Lucassen spreekt wel over zijn ‘synthesestijl’, waarin abstractie en figuratie, het plastische en het vlakke en het emotionele en het afstandelijke naast elkaar bestaan.