Zonder titel 1976

De landschappen van Pieter Stoop zijn doorleefd en ruig. Vaak ogen ze chaotisch en onherkenbaar, alsof de natuur niet meer dan herinneringen op het doek heeft achtergelaten. Zijn landschappen refereren op een abstracte, expressionistische manier aan rivieren, watervallen en dieren. Het is een reflectie van zijn emoties op het moment van schilderen. Hierdoor ontstaat een expressief en contrastrijk werk, dat toch een zekere harmonie heeft. Dit spanningsveld maakt zijn werk boeiend. Zelf zegt Stoop over zijn werk: “Het gaat niet over het landschap, maar over het schilderen. Het onderwerp, het landschap, is een aanleiding om tot een schilderij te komen.”