Zonder titel 2004

Het Gemeentemuseum Den Haag toont in 2003 de eerste grote presentatie tekeningen van de Nederlandse kunstenaar Hans Lemmen. En hoewel Hans Lemmen zichzelf vooral als een beeldhouwer beschouwt, is het tekenen voor hem een tweede natuur. 'In de tekeningen van Hans Lemmen lijkt de voorstelling zonder aarzeling aan het papier te zijn toevertrouwd. Hij zet zijn beelden neer in trefzekere lijnen in pen en inkt. Toch roept deze heldere lijnvoering een mysterieuze wereld op. Lemmens beelden hebben een soort archaïsche' kwaliteit; ze lijken zich aan het tijdelijke en incidentele te onttrekken. Voor zijn onderwerpen put hij uit een (imaginair) reservoir dat zowel hoogstpersoonlijk is, als algemeen menselijk: de tekeningen verhalen van de angsten, verlangens en lotgevallen van ontelbaar veel individuen. Ze verwijzen naar de ons omringende werkelijkheid, maar zijn pas na de waarneming ontstaan. En ofschoon iedere tekening op zichzelf staat, verwijzen de tekeningen duidelijk naar elkaar. Onderwerpen keren in diverse tekeningen terug. Zoals een gedaanteverwisseling (van mens naar dier en andersom), het bouwen aan een huis, het onderweg zijn. Ook het tekenen zelf is een terugkerend thema. Hoewel in Hans Lemmens voorstellingen veel bloed vloeit, is er geen sprake van al te ver doorgeschoten dramatiek of van pathetisch effectbejag. Zelfs de wreedste voorstelling wordt gerelativeerd: door wonderlijke vertekeningen, door humoristische of juist poëtisch aandoende details.